Project Paars is het project dat Apple in 2004 startte voor de ontwikkeling van een mobiele telefoon die een revolutie in de wereld zou teweegbrengen. Toen Steve Jobs dit project startte, had hij geen flauw idee dat hij zoveel zou kunnen veranderen in het denken van gebruikers of producenten, maar hij wist dat hij een product moest ontwikkelen dat de wereld niet kon ontwikkelen. behoefte. In dit idee zette hij Scot Forstall ertoe aan om het Purple-project over te nemen ontwikkelen de iPhone, maar hij vertelde hem dat hij voor deze missie niemand buiten Apple kon inhuren. In het proces tussen Samsung en Apple beschreef Forstall de moeilijkheden die hij ondervond bij het vinden van technici binnen Apple om een smartphone te ontwikkelen, dat wil zeggen een product waarvan de werknemers van het bedrijf zelfs nooit hadden gedroomd om te produceren.
Forstall zei dat wijlen Apple-chef Steve Jobs Forstall de leiding gaf over het bouwen van alle software voor de telefoon. Maar hij vertelde Forstall dat hij niemand van buiten het bedrijf kon inhuren. En natuurlijk had Apple nog nooit een telefoon gebouwd. "Dit was een echte uitdaging", getuigde Forstall. En hoewel hij iedereen binnen Apple kon rekruteren die hij wilde, kon hij hen niet vertellen aan welk project ze zouden werken of zelfs aan wie ze zouden rapporteren. Forstall getuigde dat het zijn doel was om "supersterren" uit heel Apple te vinden. 'We starten een ander project', zei hij tegen degenen die hij naar zijn kantoor bracht. 'Het is zo geheim dat ik je niet kan vertellen wat het project is.'
Omdat hij de taak had om dit besturingssysteem te ontwikkelen, zocht Forstall naar de benodigde mensen, maar hij kon hen niet vertellen wie het project had geïnitieerd of wat ze daar precies aan het ontwikkelen waren. Forstall verzamelde een team van ingenieurs die vanaf het begin waren gewaarschuwd dat ze de weekenden zouden moeten opgeven en een paar jaar overuren zouden moeten maken, maar dat weerhield hen er niet van en het team van Jobs nam een gebouw op de Apple-campus over, waar ze begonnen met de ontwikkeling van de iPhone. Natuurlijk waren de veiligheidsmaatregelen zeer streng, maar Forstall wilde een terminal ontwikkelen die het surfen op internet aangenaam zou maken, een terminal die zo geweldig was dat zelfs de werknemers van het bedrijf bereid zouden zijn hem te kopen zodra hij op de markt verscheen. Omdat het project zo geheim was, plaatste Forstall een bordje op de deur van het gebouw met de tekst Fight Club, allemaal in de bedoeling de ware aard van dat gebouw te verbergen.
Bovendien beloofde hij weinig maar lange uren als ze het aanbod accepteerden. "Je zult waarschijnlijk een paar jaar nachten en weekenden moeten opgeven", zei hij. Een stukje verkooppraatje. Dat gezegd hebbende, zei Forstall dat hij erin slaagde een aantal ongelooflijk getalenteerde mensen te werven. Het team nam een van de Apple-gebouwen in Cupertino in beslag en sloot het af. Het begon met één verdieping met badgelezers en camera’s. In sommige gevallen moesten zelfs werknemers van het team hun badges vijf of zes keer laten zien. Het doel was om een telefoon te maken die de Apple-medewerkers zelf wilden dragen, aldus Forstall. "We wilden iets dat een geweldige telefoon was", zei hij. "We wilden het van hele stof doen." Forstall zei dat het bedrijf ook een manier wilde om het echte internet te leveren, in tegenstelling tot de huidige telefoonbrowsers van die tijd, die gebruik maakten van een technologie genaamd WAP. "Het gaf je echt dit babyweb, dit versimpelde web", zei Forstall.
En dus begon Forstall te werken aan het apparaat dat een revolutie teweegbracht in de hele wereld, het apparaat dat honderden miljoenen mensen nu gebruiken. Op dat moment had Forstall slechts enkele tientallen mensen beschikbaar om de iPhone te ontwikkelen, maar momenteel werken ruim 2000 medewerkers onder de directe leiding van Scott en houden deze engineers zich uitsluitend bezig met de ontwikkeling van iOS. Helaas zijn er tijdens het proces geen verdere details verstrekt, maar het gevecht gaat door en mogelijk komen we binnenkort andere, even interessante dingen te weten.
