[youtube]http://youtu.be/9hUIxyE2Ns8[/youtube]
in 2007 Steve Jobs het podium van een conferentie betreden Apple om aan de hele wereld een apparaat te presenteren dat de smartphone-industrie zou veranderen, maar wat er achter de schermen gebeurde bleef voor de meeste mensen over de hele wereld een mysterie. In de loop van gisteren die van de New York Times zij publiceerden het verhaal van een voormalige medewerker van die uit Cupertino, hij vertelt over de lancering van het apparaat en over de last die zwaar weegt op de schouders van degenen die het presentatie-evenement moesten voorbereiden. Steve Jobs was een van de mensen die van livepresentaties hield, maar deze konden aanleiding geven tot onaangename momenten vanwege de onjuiste functionaliteit van bepaalde apparatuur die voor presentaties werd gebruikt, en ondanks het feit dat de meeste bedrijven in Silicon Valley dergelijke evenementen vermeden, was Jobs er vast van overtuigd dat ze gedaan moeten worden.
Grignon en enkele collega's brachten de nacht door in een nabijgelegen hotel, en de volgende dag rond 10 uur zouden zij – samen met de rest van de wereld – zien hoe Jobs de eerste iPhone onthulde. Maar toen Grignon naar het noorden reed, voelde hij zich niet opgewonden. Hij voelde zich doodsbang. De meeste productdemonstraties op het podium in Silicon Valley zijn ingeblikt. De gedachte luidt: waarom zouden slechte internet- of mobiele telefoonverbindingen een overigens goede presentatie verpesten? Maar Jobs stond op livepresentaties. Het was een van de dingen die hen zo boeiend maakten. Een deel van zijn legende was dat merkbare product-demo-storingen bijna nooit voorkwamen. Maar voor degenen op de achtergrond, zoals Grignon, veroorzaakten weinig delen van het werk meer stress.
De ingenieur die de momenten achter de schermen van deze openbare demonstratie vertelt, zegt dat alle betrokkenen doodsbang waren voor Jobs en voor de gevolgen die het niet functioneren van bepaalde apparatuur zou kunnen hebben tijdens de iPhone-presentatie. De voormalige werknemer beweert dat zijn collega's, aanwezig bij het evenement, zo gestresseerd waren dat na elk segment van de conferentie elke persoon die verantwoordelijk was voor dat segment een mondvol whisky nam om te kalmeren. Tijdens de hele presentatie dronken ze een draagbare container met enkele honderden gram alcohol.
Tegen het einde was Grignon niet alleen opgelucht; hij was dronken. Hij had een fles whisky meegenomen om zijn zenuwen te kalmeren. ‘En daar zaten we dan op de vijfde rij of zoiets – ingenieurs, managers, wij allemaal – die na elk segment van de demo shots van Scotch maakten. We waren met ongeveer vijf of zes mensen, en na elk stuk van de demo deed de persoon die verantwoordelijk was voor dat gedeelte een poging. Toen de finale kwam - en het werkte samen met alles ervoor, lieten we allemaal de fles leeglopen. Het was de beste demo die we ooit hadden gezien. En de rest van de dag bleek slechts een scheldwoord te zijn voor het hele iPhone-team. De rest van de dag hebben we gewoon in de stad gedronken. Het was gewoon een puinhoop, maar het was geweldig."
Het mooie voor hen was dat alles zonder enig probleem verliep en Steve Jobs tevreden was, ze hadden de kans om de succesvolle presentatie zonder beperkingen te vieren. Naast het werk van de voorbereiding van de gebeurtenissen was er echter ook een ingewikkeld proces om degenen aan de top van het Apple-bedrijf te overtuigen, die geloofden dat de iPhone zonder problemen zou werken als deze een behuizing had die alleen van aluminium was gemaakt. Omdat ze gefocust waren op design, realiseerden Steve Jobs en Jony Ive zich aanvankelijk niet dat een smartphone met een behuizing die volledig van aluminium was gemaakt, geen verbinding zou kunnen maken met mobiele netwerken, en dit is waar het echte overredingswerk begon. Experts op het gebied van telecommunicatietechnologieën moesten Jobs en Ive ervan overtuigen dat ze het ontwerp van de iPhone moesten veranderen. Uiteindelijk had de terminal een plastic behuizing aan de basis om zonder problemen verbinding te kunnen maken met mobiele telefoonnetwerken, maar toch had hij behoorlijk grote problemen met het signaal.
Het bevatte een touchscreen en OS X, maar was volledig gemaakt van geborsteld aluminium. Jobs en Jonathan Ive, de designchef van Apple, waren er buitengewoon trots op. Maar omdat ze geen van beiden een expert waren in de fysica van radiogolven, realiseerden ze zich niet dat ze een prachtige steen hadden gemaakt. Radiogolven reizen niet goed door metaal. "Ik en Rubén Caballero", de antenne-expert van Apple, "moesten naar de directiekamer gaan en aan Steve en Ive uitleggen dat je geen radiogolven door metaal kunt sturen", zegt Phil Kearney, een ingenieur die Apple in 2008 verliet. was geen gemakkelijke verklaring. De meeste ontwerpers zijn kunstenaars. De laatste natuurkundeles die ze volgden was in de achtste klas. Maar ze hebben veel macht bij Apple. Dus vragen ze: 'Waarom kunnen we niet gewoon een kleine naad maken waar de radiogolven doorheen kunnen ontsnappen?' En je moet ze uitleggen waarom dat gewoon niet kan."
Kortom, Apple-evenementen zijn mooi, interessant en worden door tientallen miljoenen mensen verwacht, maar daarachter schuilt veel werk en veel gestreste werknemers.
