Tony Fadell, bekend als iPod-ouder, lang geleden het Apple-bedrijf verliet en in dienst trad bij Google nadat zijn Nest-bedrijf was overgenomen door die van Mountain View, kreeg hij de kans om met beide medeoprichters van Google samen te werken, Larry Page si Sergej Brin.
De ervaring van werken bij Google was compleet anders dan die van werken bij Apple, waarbij Fadell een aantal uiterst interessante details gaf over de verschillen tussen Steve Jobs si Larry Page, die er allebei in slagen de basis te vormen voor de oprichting van buitengewone bedrijven.
Fadell beweert dat hij daar binnen Apple van heeft geleerd Steve Jobs veel op het gebied van productmarketing en het belang van de ervaring die gebruikers hebben bij het gebruik van de producten van het Amerikaanse bedrijf, dit was bekend bij de voormalige president van Apple.
In tegenstelling tot, Larry Page en zijn team probeerden producten te creëren waar niemand aan had gedacht, waarbij ze verder keken dan het conventionele en ontwikkelingsprocessen op gang brachten voor producten die de verbeelding van wie dan ook in Silicon Valley ver vooruit lagen.
Binnen Apple was de gedachtegang volkomen tegenovergesteld: zij hadden in hun DNA de motivatie om producten te ontwikkelen waar niemand aan had gedacht, maar alleen om de bestaande te verbeteren.
Hoewel Apple de laatste jaren niet zo dacht als Google, was het begin van Apple gebaseerd op de ontwikkeling van producten waar niemand aan zou hebben gedacht, maar de mentaliteit is sindsdien veel veranderd.
Voor mij is het echt een contrast met Steve (Jobs), omdat ik veel van Steve heb geleerd over ervaring, marketing en productontwerp. Vooral bij Larry ging het erom dat je ver voorbij de horizon kunt kijken en probeert die horizon naar voren te halen die je niet kunt zien. Ze kunnen heel hoog springen en het goed zien voordat iemand anders het doet, en proberen het naar binnen te trekken. Dat is volgens mijn ervaring daar ongehoord in Cupertino (het hoofdkantoor van Apple in Silicon Valley).
Voor mij was dat een eye-opener. Elke keer als ik een ander (Google-onderzoeks)laboratorium open of als iemand mij iets laat zien, denk ik: 'Wat? Doe je dat? O mijn God." En het is gewoon... weet je, het is een snoepje voor mijn hersenen.
