De minister van Defensie deed op het laatste moment een reeks aankondigingen over de oorlog in Oekraïne en de NAVO, waarbij de regeringsfunctionaris zei dat de vrede in de wereld niet langer gegarandeerd is en dat het denken moet veranderen om ons preventief voor te bereiden op wat het is erger.
De minister van Defensie legt hieronder uit hoe het strategische concept van de NAVO ook is veranderd als gevolg van de oorlog in Oekraïne, en hoe Rusland momenteel wordt bekeken door de landen van het bondgenootschap, waarbij de acties van het land in de afgelopen tien jaar een radicale verandering in de houding teweeg hebben gebracht.
‘Wat kunnen we leren van wat er is gebeurd? De eerste les houdt uiteraard verband met het feit dat de vrede nergens ter wereld meer gegarandeerd is, en we mogen nooit denken dat je je niet op het ergste hoeft voor te bereiden. We hadden een periode waarin, denk ik, dat in deze dertig jaar te zien is, aan de manier waarop we het Roemeense leger hebben uitgerust, aan de manier waarop de schenkingen waren geprogrammeerd.
We hebben heel lang alleen maar nagedacht over het idee dat we het leger natuurlijk moeten moderniseren, dat we ons in principe moeten voorbereiden op een oorlog, maar niemand geloofde echt dat er een hete oorlog in Europa zou komen. . Dit is de eerste les: de vrede is niet langer verzekerd, en die is heel duidelijk.
In de tweede plaats kwamen deze lessen uit de oorlog al naar voren in het NAVO-concept uit Madrid, wat in het strategische NAVO-concept uit Madrid werd gezien en voor een groot deel ook naar voren kwam. Na 12 jaar was het strategische concept van de vorige NAVO in 2010. In 2010 werd Rusland aangenomen als partner van de NAVO, op dat moment was de tijd van de Krim nog niet aangebroken.
Veel van de huidige dreigingen, die werden gezien als onderdeel van, laten we zeggen, het concrete, praktische corpus van de oorlog, waren niet het voorwerp van enige analyse, noch van enige verdedigingsmogelijkheid, of tactiek, vanuit het strategische concept. De hybride oorlog werd niet als een reële dreiging beschouwd; zeker werd er toen al over de elektronische oorlog gesproken, maar niet in officiële documenten.
Het concept van veerkracht bijvoorbeeld, ook de wereldkaart ziet er anders uit in dat strategische concept van de NAVO, China kwam in dat concept niet naar voren als mondiale strategische speler. Er waren geen andere vormen die verband hielden met veerkracht, en die verband hielden met de propaganda, de psychologische oorlog, die nu al dagelijks in de wereld voorkomt. Dit is de tweede les: de vormen van oorlog veranderen in tien jaar aanzienlijk.”
