Wetenschappers zijn enthousiast over de mogelijkheid om naar biologische kenmerken te zoeken in wat volgens hen ooit een moddermeer op Mars was. Na een grondige studie van wat vermoedelijk de gedroogde overblijfselen zijn van een equatoriaal moddermeer op Mars, suggereert hun analyse van de Hydraotes Chaos-regio dat een mogelijk meer mogelijk water naar de oppervlakte heeft gestuurd. Als de onderzoekers gelijk hebben, zou deze regio een uitstekend terrein kunnen worden voor toekomstige missies op zoek naar tekenen van leven op Mars.
"Hoewel Marsmeren en moddervulkanen het onderwerp zijn geweest van eerdere studies, vertegenwoordigt ons werk de eerste alomvattende analyse die specifiek gericht is op een vermeend moddermeer", vertelde Alexis Rodriguez, een senior onderzoeker aan het Planetary Science Institute in Arizona, aan Space.com.
Bovendien suggereren wetenschappers dat het water op het oppervlak van Mars ongeveer 3,7 miljard jaar geleden bevroor toen de atmosfeer dunner werd en het oppervlak afkoelde. Maar ondergronds had water in enorme grotten vloeibaar kunnen blijven. Bovendien hadden levensvormen in die catacomben kunnen overleven, waarbij ze sporen van hun bestaan achterlieten.
Ongeveer 3,4 miljard jaar geleden stortte het systeem van deze aquifers in de Hydraotes Chaos in, wat overstromingen van epische proporties teweegbracht die bergen sediment op het oppervlak dumpten, suggereert de studie. Toekomstige onderzoeksmissies zouden dat sediment op een dag kunnen onderzoeken op biologische kenmerken.
Hydraotes Chaos is een voorbeeld van een geografie die chaotisch terrein wordt genoemd: een mix van vooruitstekende bergen, gebroken kraters en scherpe valleien. Rodriguez en zijn collega's onderzochten beelden van de Hydraotes Chaos-regio, gemaakt door NASA's Mars Reconnaissance Orbiter, op zoek naar andere aanwijzingen.
In het midden van het chaotische terrein bevindt zich een rustige cirkel van relatief vlak terrein. Deze vlakte is bezaaid met kegels en koepels, met hints van modderpoelen eronder, wat erop wijst dat het sediment niet via plotselinge overstromingen is aangekomen, maar eerder uit de grond is opgestegen. Op basis van de simulaties suggereren de auteurs dat Hydraotes Chaos een begraven waterreservoir bedekte dat rijk was aan biologische kenmerken – mogelijk in de vorm van dikke ijslagen.
Uiteindelijk – mogelijk als gevolg van de interne hitte van de Rode Planeet die het ijs deed smelten – verzamelde dat water zich op het oppervlak en creëerde een modderpoel. Toen het water verdampte, zou het al die fascinerende biologische kenmerken hebben achtergelaten.
Het merkwaardige is dat dat water zelfs na die megaoverstromingen ondergronds had kunnen blijven. In feite suggereren de resultaten van de auteurs dat het sediment op het oppervlak van dit moddermeer slechts ongeveer 1,1 miljard jaar oud is: lang nadat wordt aangenomen dat het grootste deel van het grondwater van Mars is afgevoerd, en zeker lang nadat Mars bewoonbaar was.
Met die tijdlijn in gedachten zijn Rodriguez en zijn collega's van plan te analyseren wat zich onder het oppervlak van het meer bevindt. Dit, zo vertelt Rodriguez aan Space.com, zou wetenschappers in staat stellen te bepalen wanneer in de geschiedenis van Mars leven op de planeet zou kunnen hebben plaatsgevonden.
