Een onderzoek uitgevoerd door Universiteit van Essex, onder toezicht en leiding van de afdeling Psychologie en Dr. Megan Klabunde, ontdekte een verstoring in de neurale netwerken die betrokken zijn bij zelffocus en probleemoplossing.
Uit dit onderzoek blijkt dat mensen onder de 18 jaar die kindermishandeling hebben meegemaakt, waarschijnlijk problemen zullen ervaren met emoties, empathie en het begrijpen van hun eigen lichaam. Er kunnen ook problemen op school zijn die veroorzaakt worden door het geheugen en het nemen van beslissingen.
Voor dit onderzoek gebruikte Dr. Klabunde kunstmatige intelligentie om honderden hersenscans opnieuw te onderzoeken en patronen te identificeren. Gehoopt wordt dat het onderzoek nieuwe behandelingen voor mishandelde kinderen zal helpen verfijnen.
Dr. Klabunde verklaarde: “Momenteel richten de op wetenschap gebaseerde behandelingen voor kindertrauma zich vooral op het aanpakken van angstige gedachten en het vermijden van traumatriggers. Dit is een zeer belangrijk onderdeel van de traumabehandeling. Uit ons onderzoek blijkt echter dat we slechts een deel van het probleem aanpakken. Zelfs als een getraumatiseerd kind niet nadenkt over zijn traumatische ervaringen, hebben zijn hersenen moeite om de sensaties in zijn eigen lichaam te verwerken. Dit beïnvloedt hoe iemand denkt en voelt over zijn ‘innerlijke wereld’ en beïnvloedt ook het vermogen om zich in te leven en relaties aan te gaan. '
Dr. Klabunde deed voor het onderzoek 14 onderzoeken waarbij meer dan 580 kinderen betrokken waren, waarbij functionele magnetische resonantie beeldvorming (fMRI)-scans opnieuw werden onderzocht. Deze procedure benadrukt de bloedstroom in verschillende centra, wat neurologische activiteit laat zien.
Er werd een significant verschil gevonden in de standaardmodusnetwerken (DMN) en de centrale uitvoerende macht (CEN) van getraumatiseerde kinderen – twee grootschalige hersensystemen. Het DMN en de achterste insula zijn betrokken bij hoe mensen over hun lichaam, zelfgevoel en interne reflecties denken.
Nieuwe onderzoeken tonen aan dat het DMN een belangrijke rol speelt bij de meeste geestelijke gezondheidsproblemen en kan worden beïnvloed door trauma uit de kindertijd. CEN is ook actiever dan bij gezonde kinderen, wat betekent dat kinderen met een voorgeschiedenis van trauma de neiging hebben om te herkauwen en vreselijke ervaringen opnieuw te beleven wanneer ze worden getriggerd.
"Onze hersenbevindingen geven aan dat behandelingen voor kindertrauma’s een belangrijk stukje van de puzzel lijken te missen. Naast het voorkomen van het vermijden van angstige situaties en het aanpakken van de eigen gedachten, moeten traumatherapieën voor kinderen ook ingaan op de manier waarop het trauma het lichaam, het zelfgevoel, de emotionele/empathische verwerking en relaties beïnvloedt. Het is belangrijk om dit te doen, omdat onbehandelde symptomen waarschijnlijk later in het leven zullen bijdragen aan andere gezondheids- en geestelijke gezondheidsproblemen. '
Dr. Klabunde werkte voor het onderzoek samen met dr. Anna Hughes, eveneens van de afdeling Psychologie, en masterstudente Rebecca Ireton. De resultaten zijn gepubliceerd in het tijdschrift Biological Psychiatry: Cognitive Neuroscience and Neuroimaging.
