NASAheeft ons, door middel van zijn visionaire projecten in de afgelopen jaren, de mogelijkheid gegeven om de evolutie van een van NASA's meest ambitieuze ruimtevaartprojecten te volgen: de Parker Solar Probe. In een indrukwekkende demonstratie van veerkracht en precisie bereikte deze missie, gelanceerd op 12 augustus 2018, voor de derde keer een "hyperdicht" perihelium, waarmee ze zich op slechts 6,1 miljoen kilometer van het zonneoppervlak bevond.
NASA De eerste pogingen van dit type vonden plaats op 24 december 2024 en 22 maart 2025, en de herhaalde uitvoering vandaag bevestigt eens te meer het succes van de door NASA-ingenieurs ontwikkelde strategie. Op de dag van perihelium 24 was ik gefascineerd door de verbluffende snelheid van de Parker-sonde: ongeveer 690.000 kilometer per uur.
NASA schat dat een ruimtevaartuig met deze reismethode de afstand tussen Philadelphia en Washington D.C. in minder dan een seconde kan afleggen. Parker vestigt niet alleen nieuwe nabijheidsrecords, maar toont ook manoeuvreermogelijkheden die voorheen onhaalbaar waren.
De sonde wordt thermisch beschermd door een koolstofcomposietschild, dat speciaal is ontworpen om temperaturen tussen 1.600 en 1.700 °C (870 tot 930 graden Fahrenheit) te weerstaan.
Dit onzichtbare pantser fungeert als schild tegen ultraviolette straling en extreem intense zonnestraling, een belangrijk onderdeel van NASA's Parker-missie, die tot doel heeft enkele van de meest raadselachtige verschijnselen in de zonnecorona te onderzoeken.
NASA kondigt het einde aan van een historische missie voor de mensheid, wat het heeft geleerd
Dankzij Parkers zeer elliptische baan kan hij elke 88 dagen een perihelium maken, waarbij hij de "hotspot" in de zonneatmosfeer opnieuw bezoekt en bij elke passage waardevolle gegevens verzamelt. Dankzij de zwaartekracht van Venus heeft de sonde zijn traject tot deze recordafstanden kunnen verfijnen, maar hij zal de zon niet dichter kunnen naderen dan het punt dat hij al heeft bereikt.
Een op 3 juni gepubliceerd onderzoek, gebaseerd op gegevens van Parker, heeft een nieuwe bron van energetische deeltjes in de corona van de zon onthuld. NASA-onderzoekers hebben het magnetische herverbindingsmechanisme geïdentificeerd dat verantwoordelijk is voor de opwarming van de zonneatmosfeer en de versnelling van deeltjes in de zonnewind.
"We hebben gezien hoe magnetische herverbinding zich in de buurt van de aarde gedraagt, maar Parker heeft nu aangetoond hoe sterk het is in de buurt van de zon, waar magnetische velden veel intenser zijn.", legde Dr. Mihir Desai uit, een wetenschapper bij het Southwest Research Institute in San Antonio, Texas.
Op de lange termijn zal de Parker Solar Probe nergens heen gaan; hij zal zijn voortdurende vlucht rond de zon voortzetten en informatie verzamelen die essentieel is voor het begrijpen van de zonnecorona, die een miljoen keer hogere temperaturen heeft dan de fotosfeer. Dit extreme temperatuurverschil blijft een van de grote mysteries van de stellaire fysica en een belangrijk doel van NASA's Parker-missie.
De impact van dit onderzoek reikt verder dan de theorie: een nauwkeuriger begrip van de zonnewind en grote zonne-evenementen is essentieel voor de bescherming van satellieten, de veiligheid van astronauten en, last but not least, voor de nauwkeurige voorspelling van het noorderlicht. De missie van de Parker Solar Probe, onder auspiciën van NASA, markeert daarmee een cruciale stap in de richting van het voorspellen van ruimteweer en, impliciet, in de richting van de veiligheid van communicatie en toekomstige verkenningen in ons zonnestelsel.
