Astronomen hebben de ontdekking onthuld van drie nieuwe manen, waarvan er twee in een baan om Neptunus draaien en één in een baan om Uranus. Deze grote ontdekkingen brengen het aantal bekende manen van Neptunus op respectievelijk 16 en dat van Uranus op 28, wat nieuwe perspectieven opent voor het begrijpen van ons zonnestelsel.
De eerste nieuwe maan die in meer dan twintig jaar rond Uranus werd ontdekt, is mogelijk ook de kleinste van allemaal, met een doorsnede van slechts 8 kilometer. Hij voltooit zijn baan rond de ijsreus in een langzame kosmische marathon van 680 dagen. Deze ontdekking, die voorlopig "S/2023 U1" heet, wacht op een definitieve naam geïnspireerd door Shakespeariaanse karakters, in navolging van de traditie van het benoemen van de satellieten van Uranus.
Neptunus loopt niet ver achter en heeft nu twee nieuwe manen in zijn systeem. De helderste daarvan, tijdelijk "S/2002 N5" genoemd, heeft een breedte van 23 kilometer en lijkt in een cyclus van negen jaar om de aarde te draaien. De andere satelliet, "S/9 N2021", ongeveer 1 kilometer breed, draait eens in de 14 jaar in een baan om Neptunus. Van beide wordt verwacht dat ze namen krijgen die zijn geïnspireerd op de Griekse mythologie, in navolging van de traditie van het benoemen van Neptuniaanse manen.
Uranus en Neptunus vormen het middelpunt van een ONGELOOFLIJKE ontdekking, die te zien was tijdens de première
Deze hemellichamen werden aangekondigd door het Centre for Minor Planets van de Internationale Astronomische Unie, wat het belang van internationale samenwerking op het gebied van de astronomie onderstreept. De ontdekkingen werden mogelijk gemaakt door nauwgezette observaties door Scott Sheppard en zijn team, met behulp van telescopen in Hawaï en Chili.
Sheppard merkte op dat deze manen "de zwakste zijn die ooit rond deze twee ijsreuzenplaneten zijn gevonden met behulp van telescopen op de grond", waarvoor geavanceerde beeldverwerkingstechnieken nodig zijn om ze te identificeren. De ontdekking van de Uranische maan werd afgelopen november bevestigd, terwijl de twee Neptuniaanse manen voor het eerst werden waargenomen in september 2021.
Draait ongewoon rond VAN PLAN en hun ovale vorm suggereert dat deze manen zich niet rond hun gastplaneten hebben gevormd, maar eerder door de zwaartekracht op een bepaald punt in het kosmische verleden zijn gevangen. Deze conclusie opent nieuwe vragen met betrekking tot de dynamiek van het zonnestelsel en de processen van vorming van natuurlijke satellieten.
Recente ontdekkingen onderstrepen hoe weinig we weten over ons eigen zonnestelsel, en hoeveel er nog ontdekt moet worden. Met elke nieuwe satelliet die wordt geïdentificeerd, verdiept ons begrip van de kosmos zich, waardoor de complexiteit en schoonheid van het universum waarin we leven wordt onthuld.
