Niesamowite odkrycie „niezwykle czerwonej” supermasywnej czarnej dziury we wczesnym Wszechświecie, dokonane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST), otwiera nowe horyzonty w rozumieniu kosmosu i ewolucji galaktyk. Około 700 milionów lat po Wielkim Wybuchu ta supermasywna czarna dziura ujawniła nam, że nasz wszechświat jest pełen nieoczekiwanych cudów i złożoności.
Charakterystyczny czerwony odcień czarnej dziury jest bezpośrednim skutkiem ekspansji Wszechświata, która rozciąga długości fal światła w kierunku czerwonego końca widma. To „przesunięcie ku czerwieni” wskazuje na obecność gęstej chmury gazu i pyłu otaczającej czarną dziurę, dając nam cenne wskazówki na temat środowiska, w którym się ona rozwija.
Astronomowie Lukas Furtak i Adi Zitrin z Uniwersytetu Ben-Guriona w Negewie, analizując dane dostarczone przez JWST, byli w stanie obliczyć imponującą masę tej supermasywnej czarnej dziury – około 40 milionów mas Słońca. Odkrycie, że ta czarna dziura jest niezwykle masywna jak na swoją galaktykę macierzystą, dodaje nową warstwę tajemnicy do powstawania i wzrostu czarnych dziur we wczesnym wszechświecie.
NIESAMOWITA czarna dziura, która zaimponowała naukowcom, odkrywa tajemnicę wszechświata
Ta supermasywna czarna dziura, znajdująca się 12,9 miliarda lat świetlnych od Ziemi, szybko pochłania otaczający ją gaz i pył, zwiększając swoją masę. Proces akrecji, podczas którego materia jest przyciągana i pochłaniana przez czarną dziurę, generuje intensywne temperatury i sprawia, że ten kosmiczny obiekt świeci jasno, podobnie jak kwazary, które są jednymi z najjaśniejszych obiektów we wszechświecie.
Kwazary powstają, gdy supermasywne czarne dziury, takie jak ta odkryta, przyciągają duże ilości materii, która tworzy wokół nich dysk akrecyjny. Ogromna grawitacja czarnej dziury miesza tę materię, wytwarzając bardzo wysokie temperatury i intensywną jasność. Co więcej, materiały, które nie zostaną skonsumowane przez czarną dziurę, są wyrzucane w przestrzeń kosmiczną w postaci potężnych dżetów, przyczyniając się do obserwowanego spektakularnego zjawiska.
Ta supermasywna czarna dziura, z jej wyglądem przypominającym małą kropkę w danych JWST, została zidentyfikowana jako niezwykły obiekt, różniący się od zwykłych kwazarów odkrywanych we wczesnym Wszechświecie. Wkład teleskopu JWST, wykorzystujący efekt soczewkowania grawitacyjnego przewidziany przez Einsteina, wzmocnił światło tej czarnej dziury, umożliwiając nam jej szczegółową obserwację.
Odkrycie było możliwe dzięki wykorzystaniu grupy galaktyk jako „obiektu soczewkującego”, który wzmacniał światło z galaktyk tła, odsłaniając w ten sposób niezwykle czerwony kwazar. Technika ta, wraz z wyjątkową zdolnością JWST do obserwacji w podczerwieni, pozwoliła nam spojrzeć wstecz na kluczowe momenty w historii naszego Wszechświata, dając nam wgląd w powstawanie i ewolucję supermasywnych czarnych dziur.
Odkrycie to nie tylko wzbogaca naszą wiedzę o kosmosie, ale także rodzi nowe pytania dotyczące natury czarnych dziur i ich roli w ewolucji wszechświata. W miarę jak JWST kontynuuje eksplorację głębi kosmosu, możemy spodziewać się kolejnych odkryć, które zafascynują i podważą nasze rozumienie kosmosu.
